Refsidómar Guðs í Gamla testamentinu og yfirlýsingar páfans

Kristnir í Egyptalandi búa við hræðilegar ofsóknir, eins og nýleg hryðjuverk gegn þeim sýna vel. Samt eru þau hryllilegu voðaverk eflaust bara toppurinn á ísjaka ofsóknanna gegn þeim.

Eins og margir vita, leikur Egyptaland stórt hlutverk í Biblíunni og þar með í kristilegri sögu og menningu. Egyptaland var stórveldi á dögum Móse, þegar Guð leiddi Ísraelsmenn út úr Egyptalandi og landið kemur mikið við sögu í bókunum um spámennina. Sagt er að Markús, sá sem Markúsarguðspjall er kennt við, sé stofnandi koptísku kirkjunnar.

Þessi kirkja í Egyptalandi er því stórmerkileg, en um hana ætla ég ekki að fjalla nánar í þessari blogggrein. Það sem knúði mig til þessara skrifa, voru ummæli bloggara á öðrum vettvangi, um að Guð væri grimmur harðstjóri. Hann vitnaði til þess atburðar, þegar Guð deyddi alla frumburði í Egyptalandi, til að knýja Faraó til að sleppa Gyðingum, hans útvöldu þjóð, lausri úr þrælaánauðinni sem hann hafði lagt á þá.

Við skulum skoða nokkrar biblíutilvitnanir, sem hafa verið notaðar til að sýna fram á meinta grimmd Guðs Biblíunnar. Byrjum á fyrrnefndri deyðingu frumburðanna.

Um miðnæturskeið laust Drottinn alla frumburði í Egyptalandi, frá frumgetnum syni Faraós, sem sat í hásæti sínu, allt til frumgetnings bandingjans, sem í myrkvastofu sat, og alla frumburði fénaðarins. - 2. Mósebók 11:29

Þegar Guð hótar, þá framkvæmir Hann það sem Hann hótar, ef sá sem hótunin beinist gegn, gerir ekki það sem hann á að gera og var tilefni hótunarinnar. Það væri slappur Guð, sem myndi einungis hóta og aldrei standa við hótanir sínar.

Í köflunum á undan í þessari frásögn, kemur fram að Guð var margbúinn að vara Faraó við. Dauði frumburðanna var síðasta plágan í röðinni af tíu plágum. Í hvert skipti þegar Faraó hafði verið boðað að það væri ákveðin plága á leiðinni, ef hann leyfði ekki Gyðingum að fara, þá ýmist harðneitaði hann, eða var með einhver undanbrögð, til að kaupa sér tíma.

Það verður að athuga að Guð er sá sem ræður yfir lífi og dauða hvers einasta manns á jörðinni og undir henni líka, ef út í það er farið. Þess vegna er merkingarleysa að tala um að Guð fremji morð. Margir segja að lífið sé réttur og allir menn eigi hin og þessi réttindi. Það er rangt. Lífið er gjöf, ekki réttur. Guð skuldar okkur ekki neitt.

Hinsvegar skuldum við Honum mikið. Öll brot okkar gegn lögmáli Guðs, eru færð kreditmegin í bókhaldið hjá Honum, sem skuld. Að taka við fyrirgefningu Jesú Krists, færist hinsvegar debetmegin, eignfærist. Það núllar út skuldina og gott betur. Án þeirrar eignfærslu stendur maðurinn berskjaldaður gegn reiði og dóm almáttugs Guðs. Ekki góð staða að vera í.

Á einhverjum tímapunkti tekur langlundargeð Guðs enda. Faraó komst að því á frekar sársaukafullan máta. Völd hans og auður gátu ekki bjargað honum frá þeim almáttuga Guði sem hann taldi sig geta reitt endalaust til reiði og traðkað á boðorðum Hans. Við erum eins og Faraó að því leyti, að við erum öll á skilorði. Hvenær er okkar tími á enda?

Mig langar í lokin að fjalla aðeins um aðra frásögn í Gamla testamentinu, sem einnig hefur verið notuð til að réttlæta harðstjórastimpilinn á Guð.

1Samúel sagði við Sál: "Drottinn sendi mig til þess að smyrja þig til konungs yfir lýð sinn Ísrael. Hlýð því boði Drottins. 2Svo segir Drottinn allsherjar: Ég vil hefna þess, er Amalek gjörði Ísrael, að hann gjörði honum farartálma, þá er hann fór af Egyptalandi. 3Far því og vinn sigur á Amalek og helgaðu hann banni og allt, sem hann á. Og þú skalt ekki þyrma honum, heldur skalt þú deyða bæði karla og konur, börn og brjóstmylkinga, naut og sauðfé, úlfalda og asna." - 1. Samúelsbók 15:1-3

Vissulega frekar blóðugt. Ekki nóg með það, heldur framkvæmdi Sál þetta boð slælega, þ.e. þyrmdi besta fénaðinum, sem varð til að Guð hafnaði honum sem konungi og veldi hans hrundi til grunna. Dauða hans bar að með þeim hætti að hann lét fallast á sverð sitt (þaðan er orðtakið fræga komið) og Davíð tók við. Röng breytni Sáls er reyndar áhugavert umfjöllunarefni, en ég ætla ekki að fjalla um þessa sögu út frá því sjónarhorni núna.

Aftur er svarið það sama. Guð er dómarinn og lífgjafinn, sá sem getur frelsað og tortímt (Jakobsbréfið 4:12.) Ekki við sem þrösum öðru hvoru á blogginu, á Facebook, eða í fermingarveislum, kjötheimum, eins og tölvunördarnir kalla það stundum.


mbl.is Ekkert ofbeldi í guðs nafni
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Heimsk speki

Sömu flokkarnir og hafa unnið skemmdarverk á kristinni trú í þjóðfélaginu, með því að útvísa Gídeonfélaginu úr grunnskólum Reykjavíkurborgar, er nú að koma með frumvarp um að kenna heimspeki í skólum landsins.

Þetta fólk bannaði Gídeonfélaginu að gefa börnum Nýja testamentið, undir því yfirskini að það mætti ekki mismuna á grundvelli trúarbragða. Hið opinbera yrði sem sagt að vera hlutlaust í trúmálum.

Vandamálið er að hlutleysi í trúmálum er blekking. Það er ekki til. Tökum dæmi. Íslam boðar að eiginmenn skuli berja eiginkonur sínar. Kristin trú hafnar slíkum viðbjóði og boðar að eiginmenn skuli elska eiginkonur sínar og koma fram við þær af virðingu.

Hvenær getur ríkið verið hlutlaust gagnvart ofbeldi á konum? Eina leiðin til að mismuna ekki Íslam og kristni, er að setja tvenn lög. Ein sem segja að ekki sé leyfilegt að berja konur og önnur sem segja að eiginmenn skuli banka konurnar sínar ef þær eru ekki að þóknast þeim nægilega vel? Auðvitað er það ekki hægt.

Nú þegar þetta fólk er búið að henda kristinni trú út úr sínum eigin lífum og er að nota völd sín og áhrif til að reyna að losna við hana út úr skólum landsins, sjá þau að það verður eitthvað að koma í staðinn.

Það sem á að koma í staðinn, að þeirra áliti, er einhver heimatilbúin manngerð heimspeki. Hinir ófrelsuðu telja speki Guðs vera heimsku, en Guð segir þvert á móti að speki heimsins sé heimska.

18Því að orð krossins er heimska þeim er glatast, en oss, sem hólpnir verðum, er það kraftur Guðs. 19Ritað er:

Ég mun eyða speki spekinganna,
og hyggindi hyggindamannanna mun ég að engu gjöra.

20Hvar er vitringur? Hvar fræðimaður? Hvar orðkappi þessarar aldar? Hefur Guð ekki gjört speki heimsins að heimsku?

21Því þar eð heimurinn með speki sinni þekkti ekki Guð í speki hans, þóknaðist Guði að frelsa þá, er trúa, með heimsku prédikunarinnar. 22Gyðingar heimta tákn, og Grikkir leita að speki, 23en vér prédikum Krist krossfestan, Gyðingum hneyksli og heiðingjum heimsku, 24en hinum kölluðu, bæði Gyðingum og Grikkjum, Krist, kraft Guðs og speki Guðs. 25Því að heimska Guðs er mönnum vitrari og veikleiki Guðs mönnum sterkari.

1. Korintubréf 1:18-25


mbl.is Heimspeki verði skyldufag
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Um bloggið

Theódór Norðkvist

Höfundur

Theódór Norðkvist
Theódór Norðkvist

Vettvangur fyrir það sem mér liggur á hjarta.

Nýjustu myndböndin

Sambataktar í Malmö

Sambataktar

Apríl 2017
S M Þ M F F L
            1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30            

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (28.3.): 0
  • Sl. sólarhring:
  • Sl. viku: 2
  • Frá upphafi: 0

Annað

  • Innlit í dag: 0
  • Innlit sl. viku: 2
  • Gestir í dag: 0
  • IP-tölur í dag: 0

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband