Aron - límið í íslenska landsliðinu?

Hef oft verið að hugsa á þessum nótum, athyglivert að lesa þessi orð Bjarka Más, sem sjálfur hefur verið frábær á þessu HM þrátt fyrir að lokaniðurstaðan fyrir Ísland á þessu móti, hafi verið vonbrigði. Ef Aron er ekki að skora sjö eða átta mörk í hverjum leik, viljum við stundum álykta að hann hafi bara ekkert getað. Málið er ekki svona einfalt.

Mörkin sem hver og einn leikmaður gerir, segja ekki alla söguna. Það þarf líka að koma markaskoraranum í færi til að skora og það gerist með þrotlausri vinnu og baráttu við að draga í sundur varnir andstæðinganna og þar spilar Aron stórt hlutverk. Hann er límið sem bindur leik íslenska landsliðsins saman. Sú vinna sem fram fer úti á vellinum til að skapa færin, er ekki eins sýnileg og mörkin sem hún leiðir af sér. Svipað má segja um varnarvinnuna.

Ég hef lengi óskað eftir að landsliðið verði leikmannahópur þar sem allir leikmenn eru góðir og kannski tveir eða þrír séu fremstir meðal jafningja. Frekar en að liðið sé þannig samsett að einn leikmaður skorar 10 - 12 mörk í hverjum leik og síðan nokkrir með 1 - 3 mörk. Áður fyrr áttum við þannig leikmenn, eins og Duranona og Sigga Sveins, en hvað gerist þegar þessi eini leikmaður sem er þá í raun hálft liðið, meiðist? Breiddin er algjört lykilatriði. Það sjáum við í liði Svíþjóðar, sem á a.m.k. tvo frábæra leikmenn í hverri einustu stöðu.

Við þurfum að fara að dæmi Svía (og fleiri liða sjálfsagt) og ekki treysta á 8 - 9 leikmenn, sem eru látnir spila nánast hverja einustu mínútu. Síðan þegar við missum þá í meiðsli, sem getur einmitt verið afleiðingin af því að þeir spila of mikið án þess að fá hvíld, er enginn til að taka við keflinu (eða réttara sagt boltanum.) Breiddin er leiðin að þeim árangri sem við viljum ná.

Tileinkaði Aroni sigurinn: „Þeir sem skilja handbolta sjá hvað hann gerir fyrir okkur“

Lán Ítala í óláni?

Er nokkuð viss um að verðmiðinn á Balotelli eftir stórgóða frammistöðu á EM sé of hár fyrir Inter. Fyrir um 20 árum síðan var ítalska deildin sú sterkasta í heimi og sogaði til sín flesta af bestu leikmönnunum. Núna er enska úrvalsdeildin í þessari sömu stöðu.

En það er tvíeggjað vopn fyrir land að hýsa sterkustu úrvalsdeild heimsins. Eins og Buffon sagði um daginn, þá er þetta einmitt ein meginorsökin fyrir því að enska landsliðið er töluvert á eftir bestu landsliðunum í getu og hafa dregist aftur úr frekar en hitt á síðustu árum. Heimamenn komast einfaldlega ekki í bestu liðin, með fáum undantekningum.

Ítölsku liðin aftur á móti byggja að miklu leyti á heimamönnum þó það komi ekki til af góðu, ástæðan er að ensku félagsliðin eru fjársterkari og geta náð til sín bestu leikmönnunum. Það verður hinsvegar til þess að Ítalir geta byggt landslið sitt á leikmönnum sem eru lykilmenn í bestu félagsliðunum á Ítalíu, auk þeirra Ítala sem leika í Englandi eða annarsstaðar eins og Balotelli.

Vill fá Balotelli til baka

Verðandi Evrópumeistarar?

Vona að Spánn vinni þriðja stórmótið sitt í röð, en miðað við undanúrslitaleikina finnst mér Ítalir ekki standa þeim að baki, mesta lagi sjónarmunur á liðunum. Þeir eru sennilega betri en Portúgal, með mun sterkari miðjumenn. Pirlo getur búið til færi úr nánast engu og þeir eiga fleiri sterka leikmenn, þar á meðal Balotelli og Cassano.

Balotelli sá um Þjóðverja

Áfram Spánn!

Til hamingju Spánverjar, þið eruð a.m.k. með næstbesta liðið í Evrópu. Bloggmyndin mín sýnir hvert er mitt uppáhaldslið, en ég verð að hrósa Portúgölum fyrir góða frammistöðu. Þeir lokuðu vel fyrir stutta spilið hjá Spánverjum, sem fundu ekki leiðina í portúgölsku netmöskvana í rúmlega tvær klukkustundir.

Portúgal er kannski með næstbesta liðið á þessu móti, það fer eftir því hvernig hinn undanúrslitaleikurinn og sjálfur úrslitaleikurinn enda.

Casillas: Ekki margir sem afreka þetta

Scholes er fimm árum eldri en Pirlo

Miðað við mann í fremstu röð í knattspyrnunni á sínum tíma, er þetta ótrúleg staðreyndavilla hjá Owen, nema þýðingin hjá mbl.is sé eitthvað vitlaus. Scholes er fæddur 1974, en Pirlo 1979. Á þessum aldri er fimm ár mikill aldursmunur í alþjóða knattspyrnu.

Tek samt undir að Scholes var örugglega ekki síðri leikmaður fyrir fimm árum, en Pirlo er núna. Það má samt bóka að hinn 37 ára Scholes hefur ekki þá snerpu og úthald sem hann bjó yfir þegar hann var 32ja ára, eða eins og Pirlo hefur í dag.

Miðað við hörmulega frammistöðu Englands á þessu Evrópumóti er þó ekki óeðlilegt að margir séu kallaðir til að finna skýringar. Ég held að skýringuna megi finna í drepleiðinlegum knattspyrnustíl á Englandi og því að lykilmenn í flestum liðunum í úrvalsdeildinni séu frá löndum utan Bretlandseyja.

Það hefði verið móðgun við þessa keppni ef England hefði komist í undanúrslit, ekkert síður en ef Grikkland og Írland hefðu komist þangað. Englendingar voru þó sennilega með besta varnarliðið, en sóknarlega er enska landsliðið eins og 3. deildarlið þar í landi.

Owen: Vantaði Scholes í lið Englands

Gamalt og nýtt

Ekki nýtt: Ísland tapar.

Nýtt: Ísland skorar mörk í landsleikjum.

Svíar lögðu Íslendinga 3:2

FH-ingar farþegar

Kópavogsliðið hinsvegar gríðarsterkt. Lið sem slær Hauka út 3-0 er ekki að fá sæti í úrslitunum í Cocoa Puffs pakka, það er klárt. FH verður að hysja upp um sig buxurnar, annars fara þeir sömu leið og keppinautarnir á Ásvöllum.

Einar Andri: Þeir voru bara grimmari

Er vörn besta sóknin?

Suður-Ameríkuliðin hafa lært varnarleik af okkur í stað þess að við myndum læra sóknarleik af þeim. Ljóst er að alltof margir suðuramerískir leikmenn eru á mála hjá félagsliðum í Evrópu.

Það lítur út fyrir að vörn sé besta sóknin, nema Diego Forlan, Sanchez og félagar taki Paragæjana í bakaríið.

Paragvæ í úrslit án þess að vinna leik

Ekki hægt annað en vera sáttur við strákana

Þetta var frábær árangur hjá U21 landsliðinu og meira en nóg til að bæta upp fyrir vonbrigðin gegn Hvít-Rússum og Sviss. Þeir síðarnefndu voru með betra lið og ekki hægt að ásaka okkar menn fyrir að tapa gegn þeim, en leikurinn við Hvít-Rússa fór á verri veg en gat orðið.

Að komast á Evrópumót í fyrsta sinn í íslenskri knattspyrnusögu var afrek út af fyrir sig, en að sigra Dani 3-1 á þeirra eigin heimavelli, svo til fullum af áhorfendum, er hetjudáð.

Dönum skellt

Vantar hinn eftirsótta stöðugleika

Í hvaða búð fæst hann? Ég veit það ekki og íslenska handboltalandsliðið ekki heldur, greinilega. Þeir byrjuðu þetta mót vel, unnu alla leikina í undanriðlinum og töpuðu síðan öllum leikjunum sem eftir voru. Okkar menn börðust vel í lok þessa leiks, en gerðu þau mistök eins og svo oft áður að missa mótherja sína of langt frá sér. Það kostar alltaf mikla orku.

Króatar voru í svipaðri stöðu og við, búist var við meira af þeim en þeir sýndu og ef eitthvað er hafa þeir sterkari mannskap en íslenska liðið. Að vísu má segja það okkar mönnum til varnar að nokkra lykilmenn vantaði í vörnina og einhverjir aðrir leikmenn voru tæpir vegna meiðsla.

Nú er bara að byggja upp og gefa fleiri leikmönnum tækifæri til að auka breiddina fyrir þau átök sem framundan eru, undankeppni Ólympíuleikanna í London á næsta ári. Vegna tapsins í kvöld lendir íslenska liðið hinsvegar í erfiðari riðli en ef þeir hefðu náð fimmta sætinu í kvöld. Það er því hætta á því að Guðmundur muni ef eitthvað er þrengja hópinn sem hann treystir á fyrir undankeppni ÓL, því við höfum ekki efni á að tapa mörgum stigum í þeirri baráttu.

Eins marks sigur Króata